Karne Günü Yoklama Alınıyor mu? Bir Sınıfın Kalbinden Dokunan Hikâye
Her karne günü yaklaşırken içimde hep aynı heyecan kıpırdanır. Belki de çocukluğumdan kalan bir alışkanlıktır bu… O sabah, güneş sanki biraz daha parlak doğar, okul koridorlarında sevinçle karışık bir telaş dolaşır. Ama bu heyecanın içinde hep aynı soruyu sorarız birbirimize: “Karne günü yoklama alınıyor mu?”
Bir Sınıfın Hikâyesi: Elif ile Emre
O sabah sınıfın kapısı hafifçe aralandığında Elif çoktan sırasına oturmuştu. Gözlerinde alışılmış o sıcak merak vardı. Elif, her zaman empatisi yüksek, duygularla hareket eden bir öğrenciydi. Arkadaşlarının moralini düşünür, öğretmeninin yorgun bakışlarını fark ederdi. O gün de aynı özenle etrafını gözlemliyordu. “Acaba herkes gelecek mi?” diye düşündü içinden. Çünkü onun için karne günü sadece notların açıklanacağı bir gün değil, bir yıllık dostlukların, birlikte atlatılan zorlukların kutlandığı bir anlam taşıyordu.
Sınıfın arka sıralarında ise Emre vardı. Her zaman çözüm odaklı, mantığıyla hareket eden biriydi. “Bugün zaten karne alıp çıkacağız, yoklama alınsa ne olur alınmasa ne olur?” diye geçirdi içinden. Onun için önemli olan, hedeflerine bir adım daha yaklaşmaktı. Karnesindeki notlar da bunun göstergesiydi.
Farklı Bakış Açıları, Ortak Bir Duygu
Zil çaldığında sınıf öğretmeni Sevim Hanım gülümseyerek içeri girdi. Her zamanki gibi öğrencilerine sevgiyle bakan gözleri, bugün daha da parlıyordu. Elinde tuttuğu yoklama listesiyle sınıfın önüne geçti. Elif merakla sordu: “Öğretmenim, bugün de yoklama alacak mısınız?”
Sevim Hanım, yüzünde yumuşak bir tebessümle cevapladı: “Evet çocuklar, bugün de yoklama alacağım. Çünkü karne günü sadece ders yılının bitişi değil, aynı zamanda bu yolculuğun son durağı. Bu sınıfa kimlerin birlikte adım attığını bilmek istiyorum.”
Emre, o anda öğretmeninin sözlerinin ne kadar derin bir anlam taşıdığını fark etti. Yoklama, sadece bir isim listesinin okunması değildi. O sınıfta atılan her adımın, yaşanan her anın bir hatırasıydı. Ve o hatıralar, yıl sonu defterine son bir imza gibiydi.
Yoklamanın Anlamı: Sadece Bir Formalite Değil
Karne günü yoklama alınıp alınmaması aslında çoğu öğrenci için küçük bir detay gibi görünür. Ancak bu küçük detay, öğretmenler için büyük bir anlam taşır. Çünkü yoklama, bir eğitim yılının tamamlandığını, o sınıfta birlikte öğrenen, birlikte büyüyen her öğrencinin varlığını onaylayan bir semboldür. Tıpkı Elif’in empatik yaklaşımıyla bu günü bir vedaya dönüştürmesi gibi, tıpkı Emre’nin stratejik düşüncelerini bir anlamla bütünleştirmesi gibi…
Evet, resmi olarak karne günü de yoklama alınır. Çünkü öğrenci devamsızlık bilgileri tamamlanır ve okul kayıtları güncellenir. Ama bundan daha da önemlisi, öğretmenler için o son yoklama, sınıfın kalbini son bir kez saymaktır. Her ismin yankısı, bir yılın emek dolu hikâyesini temsil eder.
Bir Son Değil, Yeni Başlangıç
Karne günü geldiğinde herkesin içinde farklı duygular kabarır. Kimi için gurur dolu bir son, kimi için yeni hedeflerin başlangıcıdır. Ama en önemlisi, o gün sınıfta okunan her isim, bir yıl boyunca atılan adımların, yaşanan hataların, paylaşılan gülüşlerin bir anısı olarak hafızalarda yer eder.
Elif ve Emre o gün sınıftan çıkarken, her zamankinden daha derin bir şey öğrendiklerini fark ettiler: Başarı sadece karnedeki notlarla ölçülmez; birlikte geçirilen zamanlar, paylaşılan duygular ve atılan her adım da bir başarıdır. Ve karne günü alınan yoklama, işte tam da bunu hatırlatır insana.
Son Söz
“Karne günü yoklama alınıyor mu?” sorusunun cevabı aslında evet, ama bundan çok daha fazlası. O yoklama, sadece bir prosedür değil; bir hatıradır, bir teşekkürdür, bir vedadır. Sınıfta yankılanan her isim, bir hikâyenin parçasıdır. Ve bu hikâyenin kahramanları, Elif gibi empatisiyle, Emre gibi stratejisiyle, öğretmeni gibi sevgisiyle hep oradadır…